ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಕರೆಯಬೇಕೇ? ಕೂಗಬೇಕೇ? ಇನ್ನೊಬ್ಬನನ್ನು ಬೇಕಾದರೆ ಕೂಗಿ ಕರೆಯಬೇಕು.
ನಾವು ಏನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆವೋ ಅದರಲ್ಲೇ ನಾವು ಇದ್ದೇವೆ. ನಮಗೆಕೋ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಆಂತರ್ಯದೊಳಗೆ ಮೌನ ಉಂಟಾದರೂ ಸಾಕು. ಅದು ಸಹ ಕೇಳಿಸುವಷ್ಟು ಸನಿಹದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾನೆ ಪರಮಾತ್ಮ.
ಯಾವುದು ಸನಿಹದಲ್ಲಿರುವುದೋ ಅದೇ ಕಳೆದು ಹೋಗುವುದು. ಮೀನಿಗೆಂತು ಸಾಗರವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದು?
ಸಾಗರಕ್ಕೆ ತೀರವಿದೆ, ನದಿಗೆ ತೀರವಿದೆ, ವಸ್ತು ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ತೀರವಿದೆ. ಪರಮಾತ್ಮನಿಗೆ ಅಂತದ್ದೇನು ಬೇರೇನಾದರೂ ಇದೆಯೇ? ಇದೆ ಅಲ್ಲವೇ ಪರಮಾತ್ಮನ ಅರ್ಥ.
ಇದೇ ಪರಮಾತ್ಮನ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪರಿಭಾಷೆಯೇನು?
ಎನಿರುವುದೋ ಅದಕ್ಕೆ ತೀರವಿಲ್ಲ. ಏನಿಲ್ಲವೋ ಅವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ತೀರವಿದೆ.
ಸತ್ಯದಿಂದ ದೂರವಾಗುವುದಾದರೂ ಏಕೆಂದರೆ ಸತ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾವು ಹುಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ.
ಕಳೆಯಲಾಗದ, ಕಳೆದುಹೋಗದ, ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗದ, ಕಳೆದುಹೋದಂತನಿಸುವ, ಕಳೆದೇಹೋದರೂ ಕಳೆದುಹೋಗದಂತಿರುವ, ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲೆತ್ನಿಸಿದರೂ ಕಳೆದುಹೋಗದ, ಕಳೆದುಹೋದಂತೆ ಕಂಡರೂ ಕಳೆದೂ ಉಳಿದೇ ಬಿಡುವ, ಕಳೆಯಲಾಗದ, ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಬದುಕಿನ ಕಳೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಕಳೆದಷ್ಟೂ ಕಳೆದುಹೋಗದ ಎಲ್ಲವೂ ಕೊಳೆಯಾದರೂ ಕೊನೆಗೂ ಕಳೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯದ, ಆದರೂ ಕಳೆದೇಕೊಂಡವರಂತೆ ಸದಾ ಹುಡುಕಾಡುವ, ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿಯೂ ಕಳೆಯದ, ಕಳೆಯಲಾಗದ ಆ ವಸ್ತು ಪರಮಾತ್ಮ.
Sunday 10 May 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment