ನಾನು - ಭ್ರಮೆ

ನಾನು ನನ್ನದು ವಿಸ್ತಾರವಾದಂತೆ ನನ್ನ ದುಃಖವೂ ವಿಸ್ತಾರವಾಗುವುದು.

ನಾನು ದೊಡ್ಡದಾದಷ್ಟೂ ನನ್ನ ಗಾಯವೂ ದೊಡ್ಡದು. ಅದಕ್ಕೆ ಬೀಳುವ ಚಿಕ್ಕ ಪೆಟ್ಟು ಕೂಡಾ ಬಹಳಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದು.

ಸುಖವನ್ನು ವೃದ್ಧಿಸಿಕೊಂಡಷ್ಟೇ ನಾವೇ ದುಃಖವನ್ನು ವೃದ್ಧಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ.

ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ನನ್ನದು ಎಂದು ಹೇಳಲು ಯಾವುದೇ ಉಪಾಯವೂ ಇಲ್ಲವಾದರೆ,
ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಸುಳ್ಳನ್ನೇ ನನ್ನದು ಎನ್ನುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೆವೆಯಲ್ಲಾ, ಯಾಕೆ?

ನನ್ನೊಳಗಿರುವ ಉಸಿರು ನನ್ನದೇನು? ಆಗಷ್ಟೆ ಅದು ಪಕ್ಕದವರ ಉಸಿರಾಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೊಂದು ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನಾರದೋ ಉಸಿರಾಗಬಹುದು.

ಬದುಕು ಯಾರ ದಾವೆಯನ್ನು ತಾನೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತದೆ? ಹರಿದು ಸಾಗಿ ಬಿಡುವುದೇ ಅದರ ಧರ್ಮ.
ಎಷ್ಟೊಂದು ಆಳವಪ್ಪ ನಮ್ಮ ಭ್ರಮೆ.